DAX - język formuł (dekodowany jako
Krótko mówiąc, DAX to formuły dla tabel przestawnych. Większość funkcji DAX ma podobne nazwy i cechy w porównaniu do zwykłych funkcji Excel, ale można ich używać tylko w PowerPivot. Jak wiadomo, zwyczajne Tabele podsumowujące może zawierać pola obliczeniowe (analog
Ogólnie DAX nie jest językiem skomplikowanym, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, wystarczy zrozumieć zasady jego działania. Różnica pomiędzy formułami Excel i DAX polega na tym, że w Excel operujemy na pojedynczych komórkach i zakresach, natomiast w DAX mamy dostęp tylko do całych tabel i ich kolumn.
Aby rozpocząć pracę z kodem DAX, potrzebujemy ustaw PowerPivot Do Excel 2010 lub przejdź do zakładki o tej samej nazwie w Excel 2013 .
Podobnie jak w Excel, funkcje DAX należą do pewnych kategorii, a mianowicie:
W PowerPivot użytkownik może tworzyć pola obliczeniowe dwóch typów:
Te same formuły mogą zachowywać się inaczej, w zależności od tego, czy są używane kolumna osadnicza lub w środki . Jeśli formuła jest używana w kolumna obliczeniowa , dotyczy to każdego wiersza kolumny w całej tabeli. Wartość może zależeć od kontekstu ciągów. W środki wynik obliczeń jest jeszcze bardziej zależny od kontekstu. Oznacza to, że konstrukcja tabeli przestawnej oraz wybór nagłówków wierszy i kolumn wpływa na wartości użyte w obliczeniach.
Innymi słowy, kiedy tworzymy Tabela podsumowań , Następnie:
W języku DAX istnieje również takie pojęcie jak kontekst, które jest bardzo ważne dla zrozumienia funkcjonowania formuł. Na formuły w PowerPivot mogą mieć wpływ filtry zastosowane w tabeli przestawnej, relacje między tabelami i filtry w formułach. Kontekst pozwala na dynamiczną analizę. Podczas tworzenia formuł i rozwiązywania problemów ważne jest zrozumienie celu kontekstu.
Zatem w DAX istnieją trzy typy kontekstu: kontekst filtra , kontekst ciągu I kontekst żądania .
Kontekst filtra to zbiór wartości dozwolonych w każdej kolumnie w zależności od ograniczeń filtra mających zastosowanie do wiersza lub zdefiniowanych przez kryteria filtrowania w formule.
Kontekst ciągu - faktycznie odpowiada koncepcji obecnej linii. Jeśli utworzona zostanie kolumna obliczeniowa, wartości w każdym pojedynczym wierszu oraz wartości w kolumnach powiązanych z bieżącym wierszem służą jako kontekst wiersza.
Kontekst żądania - odnosi się do podzbioru danych, który jest niejawnie tworzony dla każdej komórki tabeli przestawnej, w zależności od nagłówków wierszy i kolumn w tabeli przestawnej (projekt układu tabeli przestawnej).